Czy objawy depresji są widoczne?

Depresja jest chorobą psychiczną i skąd wiadomo, że się na nią cierpi? Objawy takie jak gorączka, katar, smutek głowy, kaszel są bez trudności odczuwalne. Stanowią one wystarczająco niezatarty sygnał, że tuz jest schorowany na grypę. A gdy jest spośród chorobami psychicznymi? Czy objawy depresji są widoczne? Oto kilka scenariuszy pokazujących objawy, które wydają się niewidoczne, niemniej jednak są przejawem choroby psychicznej, w tym przypadku dużej depresji (a plus depresji dwubiegunowej).

Scenariusz pierwszy: jestem w trybie hibernacji. Nie mogę się obudzić, śpię aż do południa. Ledwo budzę się, żeby wszamać obiad, bez liku rózgi go pomijam. Poobiednia drzemka, po której nie śpię od czasu godziny aż do dwóch, jest potrzebna aż do zjedzenia śniadania. Ten model jest uporczywy tudzież wygodnie jest osądzać, iż jestem leniwy. Mógłbym również bez trudności uzasadnić, że „zawsze jestem zmęczony”.

Drugi scenariusz dotyczy poczucia bezradności i/lub beznadziejności, które przypadkiem być powszechne oraz przekonujące. Nic nie mogę zrobić”, „Mój wkład nie poprawi sytuacji”, „Ona jest chora, nie mogę jej pomóc, żeby poczuła się lepiej”, „Nie ma żadnych rozwiązań, które moglibyśmy wysunąć propozycję naszym klientom, nie przedłużymy umowy”. Wiele osób, w tym ego sam, powiedziałoby, iż brakuje mi wytrwałości a determinacji w poszukiwaniu rozwiązań, brakuje mi pozytywnego nastawienia, mam chorowity charakter. Po prostu bez trudu jest ocenić moje wyniki a przybyć aż do wniosku, że jestem scherlały natomiast bezużyteczny.

Trzeci stosunki to sytuacja, w której pojawia się niepokój. Co ja mam zrobić?”, „Nie mogę usiedzieć w miejscu, lepiej spakuję torbę, przypadkiem posprzątam w jadalni”. Sfrustrowany niemożnością zrobienia czegoś, zaczynam się drażnić ogólnymi uwagami rodziny. Kiedy liczebność tolerancji spada, rozdrażnienie przeradza się w furia albo wściekłość, niestety skierowaną na moją rodzinę, osoby najbliższe mojemu sercu. Co ergo mam spośród tego zrobić: doba pełen irytacji? Czy też mogę owo odrzucić jako kolejny gniewny dzień, w którym nic się nie dzieje?

Te jakby nieszkodliwe uczucia natomiast zachowania, czym są, kiedy doświadczam ich przy użyciu tydzień, dwoje tygodnie, trzy? Czy mam je wyrzec się i/lub zaakceptować, iż owo po prostu ego – jestem leniwy, mam słabą wolę, mam wrogi temperament http://www.blogdlazdrowia.pl.

Żyję w czasach, w których diagnoza choroby psychicznej opiera się głównie na objawach zgłaszanych przy użyciu samego siebie. Mam szczęście, iż 30 lat temu moje rodzeństwo pokazało mi część spośród prasa na temat depresji oraz jej objawów. Zaopatrzona w informacje na przedmiot depresji, aczkolwiek niechętnie, w wieku nastoletnim odwiedziłam swojego pierwszego psychiatrę. Będąc zdana na to samo na siebie, starałam się odkryć sens tych powszechnych (i niewidocznych) objawów – zmęczenia, senności, złości (i wściekłości), poczucia bezwartościowości, i w najgorszym razie myśli samobójczych.